Święty Błażej z Sebasty
Błażej pochodził z Cezarei Kapadockiej, ojczyzny św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nazjanzu, św. Grzegorza z Nyssy, św. Piotra z Sebasty, św. Cezarego i wielu innych. Był to niegdyś jeden z najbujniejszych ośrodków życia chrześcijańskiego. Błażej studiował filozofię, został jednak lekarzem. Po pewnym czasie porzucił swój zawód i podjął życie na pustyni. Stamtąd wezwano go na stolicę biskupią w położonej nieopodal Sebaście (wcześniej w Armenii, dziś Sivas w Turcji). Podczas prześladowań za cesarza Licyniusza uciekł do jednej z pieczar górskich, skąd nadal rządził swoją diecezją. Ktoś jednak doniósł o miejscu jego pobytu. Został aresztowany i uwięziony. W lochu więziennym umacniał swój lud w wierności Chrystusowi. Tam właśnie miał cudownie uleczyć syna pewnej kobiety, któremu gardło przebiła ość, uniemożliwiając oddychanie. Chłopcu groziło uduszenie. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Kościół do dziś w dniu św. Błażeja błogosławi gardła. W niektórych stronach Polski na dzień św. Błażeja robiono małe świece, zwane "błażejkami", które niesiono do poświęcenia i dotykano nimi gardła. W innych stronach poświęcano jabłka i dawano je do spożycia cierpiącym na ból gardła.Wkrótce jednak pogańscy żołnierze znaleźli go i chcieli go pojmać, ale lwy i tygrysy zagrodziły drogę do jaskini, nie pozwalając wejść. Przestraszeni żołnierze donieśli o tym namiestnikowi Agrykoli, a ten kazał za wszelką cenę pojmać biskupa Sebasty.W nocy św. Błażej miał widzenie, po którym sam wydał się w ręce prześladowców. Namiestnik próbował początkowo nakłonić Świętego do oddania pokłonu bożkom, gdy ten jednak okazał się niezłomnym, wydał go na okrutne tortury. Biczowano go, szarpano mu ciało żelaznymi grzebieniami, a na koniec wrzucono do więzienia. Siedem pobożnych niewiast starło krew biskupa z podłogi, ściągając na siebie gniew Agrykoli, który nie mogąc skłonić ich do odstępstwa od wiary, rozkazał je ściąć.
.Nadaremne okazały się wobec niezłomnego biskupa namowy i groźby, zastosowano wobec niego najokrutniejsze tortury, by zmusić go do odstępstwa od wiary, a za jego przykładem skłonić do apostazji innych. Namiestnik był przekonany, że tortury i więzienie złamały św. Błażeja na tyle, że porzuci wiarę i odda pokłon bożkom. Widząc że nie uda mu się złamać biskupa kazał go poddać ponownym torturom, a potem wrzucić do jeziora. Ponad sześćdziesięciu żołnierzy zaprowadziło biskupa na brzeg jeziora, ale Święty wyrwał się im i uciekł, chodząc po powierzchni wody, daleko od brzegu. Żołnierze chcąc go złapać, rzucili się do wody i wszyscy potonęli. Biskup sam wrócił do namiestnika i dobrowolnie wydał się w jego ręce. Ten wściekły ze wstydu rozkazał go ściąć publicznie, dnia 3 lutego około 316 roku. Jest patronem m.in. kamieniarzy i gręplarzy, mówców, śpiewaków oraz wszystkich innych osób, które muszą dbać o swoje gardło i struny głosowe; jest także patronem chorwackiego miasta Dubrownik.
Został pochowany w katedrze w Sebaście. Relikwie św. Błażeja przywieziono do Europy w czasach wypraw krzyżowych. Część znajdowała się w Maratea pod Neapolem, wypływał z nich cudowny olej, mający właściwości lecznicze. Zostały zniszczone przez ikonoklastów (obrazoburców) za Leona III Izauryjczyka. Ramię znajduje się w Tarencie, wydając cudowny zapach.
św. Błażej przedstawiany jest jako biskup, który błogosławi. Atrybutami jego są: jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło - narzędzie tortur.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz